Üre, fiyatı yüksek olmayan bir tür saf azotlu gübredir ve içindeki NPK (azot-fosfor-potasyum) oranı ise 0-0-46’ya eşittir. Üre insan ve hayvan vücudunda doğal olarak üretilmesine rağmen, sentetik üre hidrat olmayan amonyum tarafından üretilir. Üre gübresi çiftçilere ve tarım ürünlerine en yüksek miktarda nitrojeni en düşük fiyata sağlayabilir. Toprakta üre gübresi kullanırken bazı noktalara dikkat edilmelidir ki üre veya azot kimyasal reaksiyonlarla yok olmasın.
Üre gübresi yapma işlemi
Üre, karbondioksit susuz amonyak ile reaksiyona girdiğinde üretilir. Bu işlem yüksek basınç altında ve 180 santigrat derece sıcaklıkta yapılır. Bu işlemden elde edilen üre, tarımda granül halinde kullanılır. Kuru üre suda tamamıyla çözünür ve kullanılana kadar nemden uzak tutulmalıdır.
üre gübresi nasıl kullanılır
Üre gübresi toprak yüzeyine atıldığında, Kimyasal bir işlem sırasında, amonyum bikarbonata dönüşürAmonyum gaza dönüşür, bu gazdan korunmazsa yok olur. Bu da, bu gübrenin maksimum etkinliği için toprak ile karıştırılması gerektiği anlamına gelir. Bu hedefe ulaşmanın iki yolu vardır:
- Üre gübresi toprak yüzeyine yayılmalı ve hemen ardından toprakla birlikte iyice sürülmelidir
- Üre doğrudan toprağa enjekte edilmelidir.
İkinci yöntemde üre gübresi toprak yüzeyine serpilebilir ve daha sonra şiddetli bir sulama ile çözünmüş üre toprağın alt kısımlarına yönlendirilebilir.
Üre gübresinin faydaları
Genel olarak, üre gübresi, toprak ve ürünler için en düşük fiyata en yüksek miktarda nitrojen sağlayabilir. Üre gübresi kolay depolanır ve uzun vadede yangın riski yoktur. Üre gübresi tek başına kullanılabileceği gibi diğer gübrelerle (potas ve fosfat) karıştırılarak da kullanılabilir. Asidik topraklarda daha iyi büyüyen bitkiler için üre gübresi, toprak asitlenmesini destekleyen en iyi seçeneklerden biridir. Yüksek azot ihtiyacı olan mısır, çilek ve diğer bitkilerin yetiştirilmesinde, üre gübresi bitkiye yüksek miktarda azotu anında sağlayabilmektedir.
Üre gübresinin dezavantajları
Ürenin toprakta kullanılmasıyla meydana gelen kimyasal reaksiyonlardan sonra amonyumun buharlaşmaması için özel dikkat gösterilmelidir. Bu, geniş tarlaları işleyen çiftçiler için bir sorun haline geliyor. Ürenin çözünürlüğünün yüksek olması, kuru olarak saklanmasını gerekli kılar.
Üre gübresi kullanımıyla ilgili bilmeniz gereken 5 önemli şey
1- Üre her zaman bitkiler için birincil nitrojen kaynağı olmamıştır.
Üre ilk olarak 1828’de Alman kimyager Friedrich Weller tarafından üretildi. Bundan önce, idrar, koyu toprak, hayvan gübresi ve kompost gibi organik kaynaklar, kullanılan bu makrobesinin tek kaynaklarıydı. Geçen yüzyıl boyunca, üreden daha iyi olan diğer kimyasal bileşikler azotlu gübreler olarak kullanılmıştır. Amonyum nitrat (N2H4O3), NPK oranı 0-0-34 olan bu tür bileşiklerden biridir. Ürenin NPK derecesi ise 0-0-46’dır. Bu miktar nakliyesini ekonomik hale getirir. Üretilen üre miktarının %90’ı üre gübresi üretmek için kullanılır.
2. Safsızlık ve üre gübresinin yanlış kullanımı bitkilere zarar verir.
Üre gübresindeki yaygın safsızlıklardan biri biüredir (C2H5N3O2). Bu madde toprakta ayrışır ama bu süreç uzun zaman alır. Öte yandan, bu madde ayrışma sürecinde bitkiler için zehirlidir. Diğer nitrojen kaynakları gibi, ürenin kendisi de bitkilere zarar verebilir: Nitrojen, tohum çimlenmesini engelleyebilir veya süreci tamamen durdurabilir. Ayrıca, büyük miktarda nitrojen, ürünlerin “yanmasına” neden olur.
3. Toprakta bulunan bakteriler üre gübresini ayrıştırır.
Ürede bulunan nitrojenin (CH4N2O) bitki tarafından emilmesi için ilk adım, onu amonyak (NH3) veya amonyum iyonları (NH4+) ve bikarbonat iyonlarına (HCO3-) dönüştürmektir. Doğal olarak amonyak oksitleyici bakteriler (AOB) Üreaz enzimi yardımıyla bu süreci hızlandırır. Bu nedenle “nitrojen ile kombinasyon” adı verilen bir işlem sırasında amonyak oksitlenir ve nitrit üretilir. Nitriti okside eden bakteriler (NOB) nitriti okside eder ve nitrat elde edilir. Bitkiler tarafından en çok emilebilen iki nitrojen bileşiği amonyum ve nitrattır.
4.Üreli gübreler toprak pH’ını etkiler.
Nitrifikasyon işlemi sırasında topraktaki serbest azot (H+) iyonlarının sayısı artar ve bu da toprağın asidik hale gelmesine neden olur. Ayrıca bitkiler amonyum iyonlarını (NH4+) emdiklerinde, hidrojen iyonlarını toprak ortamına salarlar. Sonuç olarak etkili kalsiyum karbonat (ECC) gibi bileşikler yardımıyla toprağın fazla asitliği giderilmeli ve toprak nötr hale getirilmelidir.
5. Sağlıklı bitki büyümesi niceliğe değil kaliteye bağlıdır.
Yukarıda da bahsedildiği gibi fazla miktarda üre gübresi veya diğer bir deyişle fazla miktarda azot bitki üzerinde olumsuz etkilere sahiptir. Ayrıca, bu sorunun çevredeki ortam üzerinde olumsuz etkileri vardır: Azotun suda hareketliliği yüksektir, bu maddenin tarım arazilerinin sularından diğer su yollarına sızması tehlikeli olabilir. Bu nedenle üre gübresi her ne kadar iklimle uyumlu ve ekonomik olarak uygun olsa da, Kullanılırken, ondan en yüksek verimi almak ve çevreye en az zararı vermek için çok dikkat edilmelidir. Tarım araçlarının akıllıca kullanılması en iyi sonuçların alınmasını sağlar.